De Zotheid als sofist
Waarom ik echter heden in deze vreemde kledij ben opgetreden, zult u nog horen, als u er tenminste geen bezwaar tegen maakt mij het oor te lenen als ik spreek; natuurlijk niet die oren welke u aan eerwaarde predikers leent, maar die welke u spitst op de markt bij kooplui, clowns en narren, zoals onze vriend Midas ze destijds wijd openzette voor Pan. Ik wil namelijk eens even bij u de sofist spelen, maar dan niet een van dat soort dat vandaag de dag de kinderen baarlijke nonsens instampt en meer een vrouwelijke hardnekkigheid in het ruzien onderwijst, maar ik zal die vroegere lieden navolgen die om de beledigende titel 'wijzen' te vermijden er, de voorkeur aan gaven 'sofisten' te worden genoemd. Zij legden er zich op toe de lof te bezingen van goden en dappere helden. U zult dus een lofrede horen, niet op Hercules, niet op Solon, maar op mezelf, dat wil zeggen: de Zotheid.
[Erasmus]